Η Μυολειτουργική θεραπεία βρίσκει εφαρμογή σε

Οδοντοπροσωπικές Μυολειτουργικές Διαταραχές (ΟΜΔ).

 

 

Τι είναι οι Οδοντοπροσωπικές Μυολειτουργικές Διαταραχές (ΟΜΔ) ;

 

Είναι οι διαταραχές μυών και λειτουργιών, του προσώπου, του στόματος και του λαιμού, που επηρεάζουν άμεσα και έμμεσα τη σκελετική ανάπτυξη και διαμόρφωση του κρανίου και όλου του σώματος.

Οι ΟΜΔ προκύπτουν κατά συνέπεια εάν από τη γέννηση του ατόμου, δεν γίνει εξέταση στους χαλινούς του στόματος, δεν θηλάσει αποκλειστικά για 6 μήνες, κατά την εισαγωγή στη στερεά τροφή δεν μασήσει τις τροφές (τρέφεται μόνο με κρέμες) και δεν έχει εγκατασταθεί πλήρως και σωστά η ρινική αναπνοή, αλλά παρατηρούμε μεικτή ή ακόμα και μόνο στοματική αναπνοή στο βρέφος.

Οι Οδοντοπροσωπικές Μυολειτουργικές Διαταραχές (ΟΜΔ) χρήζουν άμεσης Μυολειτουργικής Θεραπείας, πολλές φορές ορθοπεδικής ορθοδοντικής θεραπείας και επιμελούς στοματικής υγιεινής.

Η σωστή κατάποση εξαρτάται από μια σωστή σχέση μεταξύ των μυών του προσώπου και της γλώσσας, δηλαδή του λαιμού. Επίσης η πράξη της κατάποσης είναι μια λειτουργία που εξαρτάται από την ισορροπία του σώματος και αντίστροφα (Ορθοσωμία).

 

ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ = ΣΩΣΤΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ = ΟΡΘΟΣΩΜΙΑ 

Για τη σωστή κατάποση οι μύες και τα νεύρα στη γλώσσα, τα μάγουλα, το λαιμό αλλά και την εν τω βάθει περιτονία, πρέπει να συνεργαστούν αρμονικά και συμμετρικά. Όταν ένα άτομο καταπίνει κανονικά, η άκρη της γλώσσας πιέζει σταθερά το εντύπωμα και εφάπτεται της οροφής του στόματος ή σκληρή υπερώα, που βρίσκεται λίγο πίσω από τα μπροστινά δόντια, τον ουρανίσκο. Η γλώσσα λειτουργεί σε συνεννόηση με όλους τους άλλους μύς που συμμετέχουν στην κατάποση, όπως είπαμε, και η σκληρή υπερώα, απορροφά τη δύναμη που δημιουργείται, από τη γλώσσα, με κάθε κρούση, με αποτέλεσμα να διευρύνεται η άνω γνάθος, μέσω της ραφής που βρίσκεται εκεί, ενώ ταυτόχρονα να διεγείρεται η υπόφυση και η επίφυση, υπεύθυνοι αδένες, για την έκκριση ορμονών αυξητικών αλλά και χαλαρωτικών και έτσι να αναπτύσσεται κατά συνέπεια το κρανίο και όλο το σώμα. Ο άνθρωπος μαθαίνει αυτήν την αντανακλαστική, αλλά ταυτόχρονα πολύ δυναμική, κίνηση από νεογέννητο, μέσω του θηλασμού, χρειάζεται αρκετό καιρό για να εδραιωθεί σωστά και πλήρως, η ρινική αναπνοή και η λειτουργία της κατάποσης. Οι λειτουργίες αυτές τον συνοδεύουν καθ’ όλη τη ζωή του και απ’ αυτές εξαρτάται ο βαθμός της υγείας του και της ανανέωσης του, λόγο της έκκρισης αυτών των ορμονών, όπως της αυξητικής και των υπολοίπων, αλλά και της διεύρυνσης του κρανίου που θα ‘πρεπε να επιτυγχάνετε επιτυχώς με κάθε αναπνοή και κατάποση και που τον σταματάνε, επί της ουσίας, από το να γερνάει.

 

 

ΕΠΕΙΔΗ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΕΡΙΠΟΥ…

 

ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ 3.000 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ 

 

Η ΑΝΑΡΜΟΣΤΗ ΚΑΤΑΠΟΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΟΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΜΙΑ

ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ 

 

(Από την ανάπτυξη του κρανίου,

στην κινητικότητα της κροταφογναθικής άρθρωσης ΚΓΑ και την σύγκλιση των δοντιών,

μέχρι τη λειτουργία του εγκεφάλου,

τη στοματική υγεία,

έως πως θα γεράσει το πρόσωπο.)

 

ΚΑΙ

ΑΝΑΠΝΕΕΙ 30.000 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ 

 

ΚΑΙ ΒΙΟΧΗΜΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΟΠΩΣ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΙΕΣΗ, ΖΑΧΑΡΟΔΙΑΒΗΤΗΣ, ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ, ΚΑΡΚΙΝΟΣ  

 

 

Οι ΟΜΔ μπορούν να εμφανίζονται ως συμπτώματα, που με τον καιρό γίνονται χρόνιες ασθένειες :

 

• ΣΤΡΑΒΑ ΔΟΝΤΙΑ (ΤΕΡΗΔΟΝΑ / ΟΥΛΙΤΙΔΑ / ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΤΙΔΑ) 
• ΤΡΙΞΙΜΟ ΔΟΝΤΙΩΝ Η’ ΡΟΧΑΛΗΤΟ
• ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΡΟΤΑΦΟΓΝΑΘΙΚΗΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ (ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ / ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΥΣ / ΑΥΧΕΝΙΚΟ)
• ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΝΟΗ  (ΔΙΟΓΚΩΜΕΝΕΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΣ Η’ ΚΡΕΑΤΑΚΙΑ / ΣΤΡΑΒΟ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑ ΜΥΤΗΣ)
• ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΝΟΗ (ΑΣΘΜΑ / ΛΑΧΑΝΙΑΣΜΑ)
• ΥΠΝΙΚΗ ΑΠΝΟΙΑ H’ ΑΥΠΝΙΑ
• ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗ ΜΑΘΗΣΗ  (ΔΕΠΠΥ)
• ΚΑΚΗ ΣΤΑΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ (ΚΥΦΩΣΗ, ΛΟΡΔΩΣΗ, ΣΚΟΛΙΩΣΗ)
• ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΣΤΗ ΜΑΣΗΣΗ / ΔΥΣΠΕΨΙΑ / ΕΥΕΡΕΘΙΣΤΟ ΕΝΤΕΡΟ (ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ Η΄ ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ)